Παλαβέρι, Δανιήλ

(Pallaveri, 1836 – 1899). Ιταλός συγγραφέας. Σε νεαρή ηλικία επισκέφτηκε την Ελλάδα και ενθουσιάστηκε τόσο, ώστε επιδόθηκε στη συστηματική μελέτη της ελληνικής. Για να συμπληρώσει την ελληνική μόρφωσή του πήγε στη Βιέννη, από όπου όμως εκτοπίστηκε επειδή δημοσίευσε άρθρα υπέρ της ιταλικής ανεξαρτησίας. Πήγε τότε στην Πάντοβα και από εκεί σε διάφορες ιταλικές πόλεις, όπου εργάστηκε ως καθηγητής. Ταυτόχρονα έγραψε πολλά βιβλία ελληνικού ενδιαφέροντος, για τα οποία και ονομάστηκε επίτιμος καθηγητής του Πανεπιστημίου της Αθήνας και επίτιμο μέλος του φιλολογικού συλλόγου Παρνασσός. Ανάμεσα στα έργα του, τα αξιολογότερα τιτλοφορούνται: Η αρχαία αιγίδα (1860), Aνδρέας Zυμπέλλιος (1866), Η σημερινή Ελλάδα (1867), Κρήτη (1869), Η Ελλάδα και η Ιταλία στο ζήτημα του Λαυρίου (1872), Περικλής (1876), Η ελληνική ιδέα (1877) και Ο χαρακτήρας του Σωκράτη (1880). Mετέφρασε επίσης διαλόγους του Πλάτωνα.